top of page

PILULES SUISSES EN HET TOEVAL

​

Jarenlang had ik de bruidsfoto van een volstrekt onbekende Franse vrouw, onmiskenbaar decennia geleden gemaakt en samen met een hoop andere spullen verworven bij de aankoop van mijn huis in Frankrijk, van de ene plaats op de andere gelegd, tot het moment zich aandiende dat ik écht moest beslissen of ik de lijst eventueel wilde hergebruiken en de foto bij het vuilnis moest zetten, of dat alles in zijn geheel maar naar de décharge moest. Ik besloot tot het eerste, en toen de beslissing eenmaal genomen was, hoefde ik ook niet meer zorgvuldig om te gaan met de foto. Dus maakte ik de ach-terkant open, maar stuitte op een versteviging van de foto in de vorm van een harde, metaalachtige plaat, die aan de voorkant een onverwachte afbeelding te zien gaf. Het bleek een reclameplaat te zijn. Het logo van de firma H & Cie., geïnspireerd door de Zwitserse vlag, draagt naast de naam van het product (Pilules Suisses - Zwit-serse pillen), een nadere aanduiding van de werking van het aange-prezen product (Dépuratives Toniques Laxatives – bloedzuiverend en laxerend tonicum). Het spul kostte indertijd (wanneer precies?) Ffr 1,50.

​

De afbeelding is bepaald idyllisch te noemen. We zien vriendelijke bergen een vallei afbakenen met daarin een aangenaam bergmeer, een boerderijtje met grazend vee, en – en dat gegeven trok pas écht mijn aandacht – links vóór een aantrekkelijke vrouw, vergezeld van twee kinderen. Het zijn de vrouw en de kinderen die deze plaat geschikt maakt om er in Litteratura Serpentium aandacht aan te wijden, want er kronkelt een slang om de arm van de vrouw. Sterker nog: de vrouw laat de slang drinken uit een kom die ze in haar linkerhand heeft. Ze voedt haar lievelingsdier. Tegelijkertijd biedt één van de kinderen haar iets aan wat wel eens een boeketje kruiden zou kunnen zijn. Het tweede kind heeft een soortgelijk boeketje in de hand – het houdt het toevallig op een plek waar bij klassieke afbeeldingen, om die decent te houden, vaker een olijfblad of tak zit – en roert met zijn andere hand met een stokje in een kom die op een driepoot staat. Een ronkende, veelbelovende tekst (zie apart kader) completeert het reclamebord.

​

De afbeelding van de vrouw-met-slang riep direct associaties bij me op. Ik herinnerde me een dergelijke schoonheid van heel dichtbij gezien te hebben, en wel in het Casa Pilatos in Sevilla, Spanje. In een bijruimte in de galerij van de patio staat een vrouw met óók een slang in haar armen. Het serpent kronkelt om haar rechterarm, de kop rust in haar linkerhand. Ook in het Nationaal Archeologisch Museum van Athene treft men een mer à boire van dergelijke af-beeldingen aan. Het lijkt niet al te boud om te veronderstellen dat de vrouw op de reclameplaat een godin is, en wel een dochter van de slangengod Asklepios. Asklepios had er twee, Hygieia en Panakeia. In de naam van de eerste herkennen we ons woord 'hygiëne'; Hygieia is dan ook de godin van de gezondheid. Aan de naam van de tweede dochter is ons woord 'panacee' ontleend. Een panacee is een wondermiddel. Panakeia is bijgevolg de godin van de geneesmiddelen. Het vreemde aan deze zussen is, dat het Hygieia is die altijd met een slang wordt afgebeeld, en niet Panakeia, terwijl de slang eerder als attribuut van laatstgenoemde te rechtvaardigen zou zijn. Slangen zijn immers van oudsher een onmiskenbaar attribuut van de god-genezer Asklepios geweest en, ironisch genoeg, een onmisbaar ingrediënt (geweest) in tal van geneesmiddelen. Maar goed, het is dus Hygieia die in de Casa Pilatos toeristen bekoort en op de reclameplaat van Pilules Suisses prijkt. En dat brengt ons bij de Zwitserse pillen.

​

Zwitserse pillen beloven veel op het gebied van gezondheid. Ze zijn een waar panacee. De vraag is nu, of Hygieia er op de reclameplaat bij staat, omdat zij, net als haar vader, op het gebied van gezondheid iets voor de mensheid kan en wil betekenen en dus een louter geruststellende functie heeft, of dat haar aanwezigheid erop duidt dat er in de Zwitserse pillen slangen verwerkt zouden zijn. Ik opteer voor de tweede mogelijkheid. Die pillen kunnen dan nazaten zijn van panaceeën als mithridaticum en theriak, 'wondermiddelen' waarvan bekend is dat slangen tot de ingrediënten ervan behoorden (Van der Voort 1993, 153). Ook pleit vóór deze aanname, dat er tot op de dag van vandaag zowel op markten als in apotheken in o.m. Spanje slangenvet te koop is, dat pretendeert een probaat middel te zijn tegen aandoeningen zoals die ook vermeld worden op de bij toeval ontdekte reclameplaat.

​

Het lijkt me niet zo maar een veldboeket dat één van de knaapjes de godin aanbiedt en dat het andere kereltje vasthoudt. Eerder zal het een bosje kruiden zijn. De receptuur voor mithridaticum en theriak varieert in de loop der tijd weliswaar nogal, maar kruiden hebben er structureel een onmisbaar onderdeel van uitgemaakt. In ieder geval zitten er kruiden in Pilules Suisses (zie tekstkader). Ik fantaseer vermoedelijk dan ook niet al te zeer, als ik de afbeelding van godin en knaapjes als volgt interpreteer: onder het wakend oog van Hygieia bereidt het rechtse knaapje een mithridaticum of theriak. Het andere kereltje is erop uit geweest om méér kruiden te plukken, en laat die, voordat ze óók verwerkt worden, ter goedkeuring aan Hygieia zien.

​

Overigens, dat de kruiden in de begeleidende tekst van de reclame-plaat wél als ingrediënten vermeld worden en eventuele slangen-onderdelen niét, hoeft geen tegenargument te zijn voor mijn ver-onderstelling dat er slangenvet verwerkt zat in Zwitserse pillen: slangen appelleren nog altijd aan irreële angsten en afkeer, en ver-melding van een dergelijk ingrediënt zou wel eens contraproductief voor de verkoop van de ‘panacee’ kunnen zijn geweest.

​

Mogelijk is zelfs het aanwezige vee veelbetekenend. Want niet alleen mensen konden profiteren van theriak. Bekend is bijvoorbeeld, dat tot in de twintigste eeuw het Theriaca Diatesseron verkocht werd in apotheken in Bodegraven. Afnemers waren vooral boeren die het voor hun vee gebruikten.

​

Intussen hebben mijn naspeuringen naar Pilules Suisses niet veel opgeleverd. De fabriek bestaat vermoedelijk niet meer. Consultatie van enkele apothekers in mijn woonplaats Nesle, Frankrijk, hebben me niet veel wijzer gemaakt. Buren die ik de bruidsfoto heb laten zien, konden me niet vertellen wie de gefotografeerde vrouw is. Mocht zij nog leven, of had ik nazaten van haar kunnen bevragen, dan zou misschien duidelijk kunnen zijn geworden waarvan de re-clameplaat afkomstig is. Enfin, hoe opruimwoede en nieuwsgie-righeid inspiratiebron kunnen zijn voor een gedachtespinsel.

 

De Franse tekst
La faveur de plus en plus grande dont jouissent les Pilules Suisses auprès du public de tous les pays du monde, est bien la meilleure preuve de leur efficacité. C’est le meilleur remède et le plus sûr contre la constipation, les flatulences, les renvois acides, le manque d’appétit, les maux de tête, les hémorrhoïdes, palpitations de cœur, congestions, vertiges, maladies du foie, de la bile, de l’estomac et des intestins, en général contre toutes les suites d’une digestion défectueuse. Elles sont préparées avec les plantes médicinales les plus précieuses; leur action est prompte, absolument inoffensive et sans douleur. En vente ici et dans toutes les Pharmacies, ou l’on reçoit gratuitement un Prospectus explicatif. 

 

De Nederlandse vertaling
De steeds groter wordende gunst die de Zwitserse pillen bij het publiek in alle landen van de wereld genieten, is wel het beste bewijs van hun effectiviteit. Dit is de beste en veiligste remedie tegen constipatie, winderigheid, zure oprispingen, gebrek aan eetlust, hoofdpijnen, aambeien, hartkloppingen, congestie, duizelingen, lever- en galziektes, die van de maag en de darmen, tegen alle gevolgen van een verstoorde spijsvertering in het algemeen. Ze worden bereid met de waardevolste medicinale planten; hun werkzaamheid is snel, absoluut onschadelijk en pijnloos. Hier te koop en in alle apotheken, waar men gratis een verklarende prospectus krijgt.

 

Voor wie verder wil lezen
Bosman-Jelgersma, H., Poeders, Pillen en Patiënten. Am­sterdam, 1983.
Corner, G., ‘Mithridatium and Theriac, the most famous remedies of old medicine’, in: Bulletin of the Johns Hopkins Hospital, vol. 26 (1915), pag. 222-226.
Daniëls, C., 'Ons oudste pharmaceutische wapen'. In: Pharmaceutisch Weekblad, 1911, nr. 3-4, 1-18.
Van der Voort, M., Van serpenten met venine. Jacob van Maerlant’s boek over slangen hertaald en van herpetologisch commentaar voorzien. Hilversum, 1993.

Watson, G., Theriac and Mithridatium. A Study in Therapeutics. London, 1966.

​

Eerder verschenen in Litteratura Serpentium 31, 164-168.

Hygieia in het Casa Pilatos in Sevilla, Spanje.

De mens als prooi

 

In Litteratura Serpentium jaargang 30 (2010), heeft Ruud de Lang een interessante bijdrage geschreven over rampzalige ontmoetingen tussen mens en reuzenslang. Uit recente berichtgeving blijkt dat zijn artikel van toen nog niets aan actualiteit heeft ingeboet. Onderstaande verschrikkelijke gebeurtenissen moeten dan ook gezien worden als een bescheiden toevoeging aan zijn lange lijst van gevallen, die liep tot aan 2010.

 

In The Guardian van 26 oktober 2022 berichtten Rebecca Ratcliffe en Reno Surya over een 54-jarige plantagewerkster op Sumatra, die ten prooi was gevallen aan een python van zo’n zeven meter. Jahrah, zoals de vrouw heette, was ’s morgens naar haar werk vertrokken, maar ’s avonds niet teruggekeerd naar huis. Haar man rapporteerde haar vermissing en ging naar haar zoeken. Op de plek waar ze gewoonlijk werkte, trof hij enkele attributen van haar aan: haar sandalen, haar hoofddoek,  jasje en de gereedschappen die ze gebruikte voor haar werk. Hij alarmeerde anderen en niet al te lang daarna ontdekten ze vlak bij de plaats waar de vrouw was verdwenen, een python. Het dier werd er al snel van verdacht iets te maken te hebben met de verdwijning van de vrouw, en nadat het was gevangen, troffen ze de vrouw inderdaad in de maag van het dier aan. Normaliter prederen pythons op kleinere prooien en zijn menselijke slachtoffers zeldzaam. Er is waarschijnlijk sprake geweest van een ongelukkige samenloop van omstandigheden: een hongerige python van een behoorlijke lengte en een potentiële menselijke prooi, die wellicht qua postuur geen probleem heeft opgeleverd; of mogelijk heeft de vrouw de python tijdens haar bezigheden verstoord, daardoor een schrikreactie bij het dier teweeggebracht, met rampzalige gevolgen.

 

De schrijvers memoreren in hetzelfde artikel een voorval uit 2018, waarbij een reusachtige python op het eiland Muna bij Sulawesi een vrouw had verzwolgen. Ze was haar tuin in gegaan die aan de voet van een rots lag, waarvan het bekend was dat slangen in de grotten ervan leefden. In 2017 was een boer op Sulawesi ook slachtoffer geworden van een hongerige python. Olivier en Hope vermelden beiden ettelijke, deels dezelfde, verhalen over mensetende slangen. Soms zijn het verhalen van ‘horen zeggen’ – met alle onbetrouwbare gevolgen vandien, maar er is ook sprake van verslagen die gerenommeerde herpetologen hebben opgetekend en die daarom geloofwaardiger zouden moeten zijn. Vaak blijken mensen inderdaad wel eens te zijn opgegeten door pythons of anaconda’s, maar evenzovele keren hebben dergelijke slangen weliswaar mensen gedood, maar hun prooi vervolgens niét verorberd. Dan zou er sprake kunnen zijn geweest van een vergissing van de slang of een onvoorzichtigheid van de mens.

 

Niettegenstaande de vele reportages die berichten over reuzenslangen die mensen eten, zijn herpetologen het er met elkaar over eens, dat slangen weliswaar mensen kunnen doden, maar dat zelden doen. Reuzenslangen kunnen veel grotere prooien dan mensen aan en het is dan ook intrigerend waarom er zo weinig mensen ten prooi vallen aan pythons en anaconda’s. Mensen zijn immers relatief zwak, hebben geen scherpe klauwen en reusachtige kaken om zich te verdedigen. Dat is met de gebruikelijke prooien van pythons en anaconda’s wel anders.

 

Bizar zijn de vele broodje-aapverhalen, die slangenhouders waarschuwen voor slechte intenties van hun reuzenslangen. Internet en Youtube staan er vol mee. Het bizarst is wel het verhaal van een slangenhoudster die met haar python in bed sliep. Het dier zou op enig moment gestopt zijn met eten en zich naast haar uitgerekt hebben, alsof hij haar wilde opmeten. Toen de vrouw met een dierenarts over deze verschijnselen sprak, schrok die, en zou de vrouw gezegd hebben dat haar lievelingsdier voorbereidingen aan het treffen was om haar op te eten. Mensen die méér kennis van slangen dan de dierenarts hadden, ontzenuwden de waarschijnlijkheid van deze verklaring op overtuigende wijze.

 

Er mag één gebeurtenis, gerelateerd aan dit onderwerp, niet onvermeld blijven. Die betreft de actie van Paul Rosolie, die zich uit idealistische overwegingen liet verslinden door een anaconda. Rosolie is al jarenlang werkzaam in het Amazonegebied, en ziet met lede ogen de teloorgang van dat leefgebied van zoveel dieren en planten aan. Hij wilde daar een discussie over uitlokken en riep daarbij de hulp van een anaconda in. Het interview met Paul is terug te vinden op de site van Televizier op de datum 1 december 2014. Het blijkt dat zijn actie de nodige weerstand opleverde en dat een petitie van Discovery om uitzending van de reportage te voorkomen, door 40.000 mensen werd gesteund. Die hadden allemaal medelijden met de slang, terwijl er vanwege de (moedwillig aangestoken) branden in het Amazonegebied, branden waartegen hij nou net met zijn stunt wilde protesteren, tijdens Pauls stunt duizenden slangen verbrandden. Een petitie om het regenwoud te beschermen kreeg  slechts 159 handtekening! Op Youtube is een video te zien waarin de anaconda – het zal wel een exemplaar van Eunectus marinus zijn geweest - weinig moeite schijnt te hebben met het verorberen van zijn belager. Paul Rosolie was gekleed in een speciaal pak met een zuurstofvoorziening en contactmogelijkheden met het team dat kon ingrijpen, en werd pas verzwolgen, nadat hij de anaconda daartoe met pesterijen had uitgenodigd. Hij is al tot zijn middel in de slang verdwenen, als het filmpje stopt. Uit het interview blijkt, dat Paul de nodige beschadigingen heeft opgelopen, maar dat de anaconda weinig last schijnt te hebben ondervonden van zijn ongewilde zwelgpartij. Het was niet de bedoeling van Paul Rosolie om te bewijzen dat reuzenslangen mensen kunnen opeten, maar hij heeft dat met zijn stunt wél gedaan.

 

Literatuur

Bellosa, H., Dirksen L., & Auliya, M., Faszination Riesenschlangen. Mythos, Fakten und Geschichten. München, 2007.

Olivier, James A., Snakes in Fact and Fiction. New York, 1958.

Pope, Clifford. H., The Giant Snakes. The natural History of the Boa constrictor, the Anaconda and the largest Pyhtons. New York, 1961.

Lang, Ruud de, ‘De netpython (Broghammerus reticulatus) en de mens eten elkaar: dieren, eet smakelijk!’ Litteratura Serpentium jaargang 30 (2010) 254-269.

​

Eerder gepubliceerd in Litteratura Serpentium 42 (2022), 163-167.

​

​

​

​

​

bottom of page