Sjef van der Voort

De Helmondse kerk- en kunstschilder en glazenier

​

In:  Oost-Brabant, Vrijdag 27 juli 1951.

 

HELMOND, 26 Juli. Er wordt wel eens beweerd, dat er dichters zijn die over vele en gevarieerde instrumenten beschikken om hun kunstgevoel te kun­nen uitleven, doch dat zij dan zoeken naar een speeltuig dat hen gelegenheid biedt, de zonnigste, meest voldoening schenkende paden der litterair-artistieke vaardigheid te betreden. Zó zien wij de figuur van de Helmondse kunstenaar Sjef van der Voort, doch op een geheel ander terrein. Bij ons eerste contact met deze begaafde persoonlijkheid viel ons al aanstonds de eenvoud en de be­scheidenheid op van deze artist, die sinds enkele jaren (aan de Marktstraat) met zijn compagnon Martin Smits een kunst- en reclameatelier voert, waarin hij zich bezig houdt met kunstschilderingen, kunstreclame, het ontwerpen en uitvoe­ren van étalages, cliché's en décors en met het brandschilderen o.a. van kerk­ramen.

 

Nog betrekkelijk jong, heeft deze sym­pathieke noeste werker, die is voort­gekomen uit een Deurnese handelsfami­lie, tóch enigszins zijn hem blijkbaar in­geschapen reislust kunnen bevredigen, ofschoon hij in zijn drang naar het zelf waarnemen van wat hij in zijn jeugd van de wijde wereld hoorde en las op gebieden die zijn levendige belangstelling hadden, werd gehandicapt door een elke evolutie remmende wereldoorlog. Immers, het is speciaal de kunstenaar eigen, om uit het aanschouwen van wat kunstgenoten op het doek brachten en aan tijdgenoten en nageslacht aan schoons en subliems aanboden, niet alleen de lijnen en kleuren, de verhoudingen, het licht en de schaduw dier oeuvres tot hun hart en hun verstand te doen spreken, maar tevens om uit dat rijke, gaaf-aesthetische en daarom zo vaak ontroerende werk, de honing te puren van welkome ervaring enerzijds, terwijl het anderzijds inspireert tot raffinementen, die technisch nog in het bereik der mogelijkheden liggen. Sjef van der Voort kent zijn land en meer speciaal de zuidelijke provinciën. Hij bereisde België en Frankrijk en zelfs aan de oevers van de Alexandra-Nijl in Noord-Afrika streek zijn vruchtbaar palet bezield en knap de kleuren uit van uitheemse, schier weergaloze natuurpracht.

​

Deze beeldende kunstenaar is geen bewonderaar van de meer moderne richtingen en hij zal zich derhalve niet op zijpaden laten dringen. Hij is niet van een bepaalde school. Zijn oeuvres dragen allen het merk van iets geheel subjectiefs, van een eigen gevoelsuiting. Al zijn muurschilderingen bijvoorbeeld zijn het beste bewijs daarvan. Hij brengt op doek en wanden wat zijn intuïtie hem op dat éne moment dicteert. En die spontaneïteit, die innigheid, die aan Sjef van der Voorts' werk die eigen charme geven, kan hij het best begrijpen en zal hij het meest waarderen, die door vaker contact met de schepper ervan, de diepte en het edele van die schone kunstenaarsziel heeft mogen peilen.

​

Zijn gevoel voor compositie is zeer sterk ontwikkeld. Hij waagt zich zonder enige aarzeling aan de meest uiteenlopende ontwerpen, óók van étalage en reclamewerk, en hij zal ze stuk voor stuk consciëntieus uitvoeren. Daarin heeft Sjef van der Voort in de Helmonder Martin Smits een uitstekend compagnon gevonden. Smits deed vooral in Duitsland veel ervaring op. Hij werkte daar in menig atelier en o.m. in Keulen en Düsseldorf verwierf hij zich naam door het uitvoeren van machtig décorwerk en verkreeg hij zijn technische vaardigheid in brandschilderwerk.

​

Bij Sjef van der Voort trad in de laatste jaren de zin voor religieuse kunst zeer sterk naar voren. Er is in hem op dit gebied een ontdekking gedaan. Eindhoven met zijn Onze Lieve Vrouwekerk van Altijddurende Bijstand, de ka­pel van de Zusters Franciscanessen in Asten-Ommel, de H. Hart- en de St, Lambertuskerk in Helmond leggen luide ge­tuigenis af van de zwier en het kloeke meesterschap waarmee, Van der Voort de; hulpmiddelen voor zijn vakmanschap hanteert. Wij attenderen verder op de schildering van priesterkoor en altaar van het Godshuis in Bergeyk-‘t Loo en voorts op de kortelings voltooide gebrandschilderde ramen in het Norbertus-gesticht te Gennep, Wij willen ook hier niet in details afdalen. Wij volstaan met de vermelding, dat ook in het Norbertushuis een sterk ontwikkeld religieus sen­timent, gepaard gaande met een gedegen kennis van hagiographie en Bijbel, pen­seel en tekenstift hebben geleid. Zeer te­recht lanceerde pater Concordius O.F.M. Cap. in het Volksweekblad van 22 Juli 1950 dan ook, dat „Sjef van der Voort een opmerkelijke figuur belooft te wor­den onder de huidige Nederlandse kerkschilders."

Sjef van der Voort streeft er naar, sa­men met zijn „rechterhand" Martin Smits, binnen afzienbare tijd in Helmond een tentoonstelling te organiseren. Deze zal dan een beeld geven van zijn gevari­eerd artistiek vermogen. Moge de droom, die de beide houders van het Helmondse kunstatelier even sterk bezield, inder­daad eerlang werkelijkheid worden.

 

J. R. (Jo Ritzen)