‘MIJN VADER WAS EEN GEDREVEN SCHILDER’

 

Door onze correspondente Marie-Louise Klomp

 

Eindhovens Dagblad, 30 januari 1998

 

 

De flarden mist op het schil­derij aan de muur lijken bijna tastbaar. En het is net alsof de Deurnese kunst­schilder Sjef van der Voort over zijn schouder meekijkt, als zoon Marcel vertelt over het leven en werken van zijn in 1990 overleden vader. Duizenden tekeningen, hon­derden aquarellen en tiental­len olieverfschilderijen liet Sjef van der Voort zijn vrouw en zonen na. Een kleine greep uit zijn werk, met onder andere taferelen uit de Peel en Franse dorpjes, is nog tot eind maart te zien in het Astense gemeentehuis. ‘Mijn vader was een gedre­ven man, die altijd in de weer was met zijn verf, zijn penselen en zijn krijt. Als hij ergens maar een paar tellen moest wachten, dan toverde hij al een schetsboekje te­voorschijn.’

​

‘Kijk, dat is nou typisch mijn vader,’ zegt Marcel, terwijl hij een envelop op ta­fel legt met daarop een met ballpoint gekrabbelde teke­ning van zijn vader. ‘Hij was zeker geen vader die met zijn zonen ging voetballen of zo. Daar had hij gewoon geen tijd voor. Het vele werk dat hij had met zijn reclame­bureau, om voor zijn gezin toch maar brood op de plank te krijgen, slokte zoveel tijd op dat hij nog nauwelijks achter zijn schildersezel was te vinden. Toen hij om ge­zondheidsredenen moest stoppen met werken, kwam dat achteraf gezien voor hem als een geschenk uit de hemel. Er was weer tijd ge­noeg om te schilderen!’

​

Sjef van der Voort was vol­gens zijn zoon een impres­sionist in hart en nieren. An­dere ‘ismen’ hebben hem volgens Marcel nooit ge­boeid. Het abstracte trok hem al helemaal niet. ‘Laat mij zien hoe iemand een hand of voet schildert en ik zeg je of het een kunstenaar is,’ was steevast het com­mentaar van de kunstschil­der, die zijn opleiding volgde aan de Kunstacademie in Brussel.

​

Zijn laatste doek staat, bijna acht jaar na zijn dood, nog steeds op de ezel. En in zijn atelier hangt nog immer de geur van terpentijn en verf. Inmiddels is Marcel begon­nen met het sorteren van al­le werken. ‘Dat is een ware ontdekkingsreis. Ik kom daarbij portrettekeningen te­gen van mijn broer en mij­zelf die ik nog nooit heb ge­zien. Pas nu begin ik me stukje bij beetje te realiseren wat voor iemand mijn vader precies is geweest.’

 

De tentoonstelling in het gemeentehuis het aan het Koningsplein in Asten is tijdens kantooruren geopend. De entree is gratis.